Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οικοδεσπότης του Άλμπερτ Αϊνστάιν κατά τα τελευταία του χρόνια, καθώς συνέχισε να συνεισφέρει στη φυσική και παρέμεινε εμπλεγμένος πολιτικά και κοινωνικά. Αυτό το άρθρο εξετάζει την τελευταία φάση της ζωής του Αϊνστάιν, τον θάνατό του και την ανθεκτική κληρονομιά του. Συνεχίστε να διαβάζετε και ανακαλύψτε περισσότερα για το τέλος της ιστορίας ενός ιδιοφυΐα.
Τα χρόνια στο Πρίνστον
Το 1933, με το ναζιστικό καθεστώς να κερδίζει δύναμη και την πολιτική κατάσταση στη Γερμανία να επιδεινώνεται, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αναχώρησε για την Αμερική. Ανέλαβε θέση εργασίας στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών που βρίσκεται στο Πρίνστον, Νιού Τζέρσεϊ, όπου θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του.
Η επιστημονική δραστηριότητα που συνδυαζόταν με κοινωνική δέσμευση καθόρισε τα τελευταία χρόνια της ζωής του Αϊνστάιν. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, παρέμεινε βαθιά απορροφημένος στη δουλειά του και αναζητούσε γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία του σύμπαντος. Η προσοχή του κατευθυνόταν προς τη θεωρία του ενοποιημένου πεδίου – ένα φιλόδοξο έργο που αποσκοπούσε στην ενοποίηση του ηλεκτρομαγνητισμού με τη βαρύτητα σε ένα θεωρητικό πλαίσιο, αν και αυτός ο στόχος δεν επιτεύχθηκε από τον ίδιο, αλλά έθεσε τα θεμέλια για μελλοντικές επιστημονικές προσπάθειες.
Υποστήριξη και πολιτική εμπλοκή
Ενώ βρισκόταν στο Πρίνστον, ο Αϊνστάιν έγινε ένθερμος υποστηρικτής των πολιτικών δικαιωμάτων, ο οποίος μίλησε επίσης κατά του εθνικισμού καθώς και του ρατσισμού. Μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων στις οποίες συμμετείχε ήταν η συμμετοχή του στην NAACP (Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Χρωματιστών Ανθρώπων) και η ίδρυση μιας εκπληκτικής φιλίας με τον Αφροαμερικανό ηγέτη που αγωνιζόταν για την ισότητα, τον W.E.B. Du Bois.
Τα πυρηνικά όπλα ήταν κάτι άλλο κατά του οποίου ο Αϊνστάιν αγωνίστηκε με πάθος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μετά την εμπλοκή του στη δημιουργία της ατομικής βόμβας υπογράφοντας τη γνωστή επιστολή προς τον Πρόεδρο Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ, όπου η κυβέρνηση των ΗΠΑ καλούνταν να συνεχίσει την πυρηνική έρευνα, αργότερα αγωνίστηκε ακούραστα για την αποστρατικοποίηση κατά αυτών των όπλων, δηλώνοντας ότι είναι επικίνδυνα όχι μόνο όταν χρησιμοποιούνται αλλά ακόμη και όταν κατέχονται, με πολλές περιττές κινδύνους που σχετίζονται με αυτά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις πιθανές καταστροφικές συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη τυχαία ή σκόπιμη χρήση τους οπουδήποτε και οποτεδήποτε! Η Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης για Πυρηνικούς Επιστήμονες, η οποία είχε ως στόχο να σταματήσει την εξάπλωση της τεχνολογίας πυρηνικών όπλων ενώ προωθούσε την ειρηνική χρήση της ενέργειας, ξεκίνησε από αυτόν τον αγώνα.
Ιδιωτική ζωή και υγεία
Η ενασχόληση με το βιολί, η ιστιοπλοΐα και η παρέα με φίλους καθώς και με συναδέλφους ήταν μερικές από τις απλές απολαύσεις που απολάμβανε ο Αϊνστάιν στην προσωπική του ζωή. Παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστός παγκοσμίως, ποτέ δεν έζησε πολυτελώς, εκτιμώντας τις πνευματικές αναζητήσεις περισσότερο από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, ακόμη περισσότερο καθώς συνειδητοποίησε ότι ο πλούτος δεν ισοδυναμεί με την ευτυχία και ότι επιτρέπει σε κάποιον να σκέφτεται ελεύθερα χωρίς οικονομικούς περιορισμούς, οδηγώντας τον έτσι σε μεγαλύτερες ανακαλύψεις.
Καθώς περνούσε ο χρόνος, η φυσική κατάσταση του Άλμπερτ χειροτέρευε· πολλές ασθένειες τον επιτέθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής, το οποίο τελικά του κόστισε και τη ζωή. Παρ' όλα αυτά, παρά αυτές τις παθήσεις, ο Αϊνστάιν παρέμεινε πνευματικά ενεργός, συνεχίζοντας το έργο του σε επιστημονικές θεωρίες μέχρι την τελευταία του πνοή.
Ο θάνατος του Άλμπερτ Αϊνστάιν
Στις 17 Απριλίου 1955, λόγω ρήξης εσωτερικού αιμοφόρου αγγείου (κοιλιακό ανεύρυσμα), ο Άλμπερτ άρχισε να βιώνει εσωτερική αιμορραγία ως αποτέλεσμα. Εισήχθη στο Νοσοκομείο Πρίνστον, όπου οι χειρουργοί πρότειναν εγχείρηση, αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι έχει ζήσει αρκετά και είναι έτοιμος για το θάνατο ανά πάσα στιγμή· «Θα ήθελα να πεθάνω όταν νιώθω ότι θέλω να πεθάνω – δεν υπάρχει ανάγκη να παρατείνω τη ζωή μου τεχνητά αφού έχουν γίνει όλα». Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από αυτόν λίγο πριν πεθάνει ήσυχα κατά τη διάρκεια του ύπνου τις πρώτες ώρες της 18ης Απριλίου 1955, σε ηλικία 76 ετών. Ενώ αυτό το γεγονός σήμαινε το τέλος μιας εποχής, ωστόσο, όσα πέτυχε τόσο επιστημονικά όσο και κοινωνικά παραμένουν σημαντικά μέχρι σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Οι απόγονοι του Άλμπερτ Αϊνστάιν
Ακόμη και μετά το θάνατό του, η επιρροή του Αϊνστάιν συνεχίζει να μεγαλώνει σε όλο τον κόσμο. Οι επιστημονικές του θεωρίες, οι οποίες κυρίως περιλαμβάνουν τη θεωρία της σχετικότητας, μεταμόρφωσαν τη γνώση μας για το διάστημα και το χρόνο, εκτός από το ότι είναι θεμελιώδεις αρχές στη σημερινή φυσική. Εκτός από την πραγματοποίηση αυτών των επιστημονικών ανακαλύψεων, αφιέρωσε τον εαυτό του στην ειρήνη, τα πολιτικά δικαιώματα και άλλες ανθρωπιστικές αιτίες, αφήνοντας πίσω του μια διαρκή κληρονομιά για την καλοσύνη και την κοινωνική συνείδηση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατό του, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη για τον εγκέφαλο του Αϊνστάιν που οδήγησε σε πολλές έρευνες με στόχο την αποκάλυψη της φυσικής βάσης για μια τόσο εξαιρετική νοημοσύνη όπως η δική του. Αν και έγιναν μερικές συναρπαστικές ανακαλύψεις κατά τη διάρκεια αυτής της ερευνητικής εργασίας, αυτό που πραγματικά συνιστά τη γενναιότητα σε αυτόν πιστώνεται ακόμη στην περιέργεια, τη φαντασία και την ακούραστη αναζήτηση της γνώσης, όπως αποδεικνύεται από διάφορους μελετητές σε όλη την ιστορία.
Άλμπερτ Αϊνστάιν: Μια Αναδρομή
Ο θάνατος του Άλμπερτ Αϊνστάιν σηματοδοτεί μια εποχή στην ανθρώπινη πολιτιστική εξέλιξη, διότι μας παρουσιάζει μια πλευρά του που συχνά τείνουμε να ξεχνάμε – την ανθρωπιά του. Το γεγονός ότι παρέμεινε πάντα πιστός στην επιστήμη ενώ υπερασπίστηκε τη κοινωνική δικαιοσύνη τον καθιστά μια διαχρονική εκπροσώπηση της πνευματικής λαμπρότητας συνδυασμένης με ηθική ακεραιότητα.
Καθώς γιορτάζουμε τη ζωή αυτού του μεγάλου ανθρώπου, ας μην παραλείψουμε να αναγνωρίσουμε πόσο πολύ επηρέασε τη επιστημονική σκέψη πολύ πέρα από τα όρια: με αυτά τα λόγια, ας φωτιστούν όλες οι αναμνήσεις μας για τον Άλμπερτ από εκείνες τις λάμψεις που δείχνουν προς άγνωστες πραγματικότητες, που δεν έχουν εξερευνηθεί πριν η ανθρωπότητα μπορέσει να ονειρευτεί ότι είναι δυνατές διαφορετικά.