Sorgulayan zihinler, bir lider ile bir patron arasındaki farkı sıkça merak etmiştir. “İnsanlar bir lider ile bir patron arasındaki farkı soruyor. Lider yönlendirir, patron ise zorlar” (Roosevelt).
Ya da belki de her adımınızı rehberlik ederek başarı yolculuğunuzda sizinle yürüyen bir yönetici tarafından motive oldunuz, sizi olabileceğiniz en iyi haliniz olmaya teşvik etti. Roosevelt, bu farkı oldukça iyi özetlemiştir: “İnsanlar bir lider ile bir patron arasındaki farkı soruyor. Lider yönlendirir, patron ise zorlar.”
Roosevelt ne demek istedi?
Bu alıntı ilk bakışta basit görünüyor, ancak daha derine inersek daha fazlasını bulacağız. İster siyasi kariyeri, ister koruma çalışmaları, isterse sadece maceracı yaşam tarzı olsun, Roosevelt her zaman bir lider olarak görülmüştür. İnsanları yönlendirmek ile zorlamak arasındaki farkın önemi vurgulanmaktadır.
Bir Patron Zorlar
Çalışanlarını yalnızca işi bitirmek için bir araç olarak gören süpervizörleri düşünün. Genellikle rehberlik etmek yerine emirler verirler, kuralları katı bir şekilde uygularlar ve esas olarak sonuçlara odaklanarak personel moralini göz ardı ederler. Bu, yaratıcılığın ve yeniliğin korku ve uyum ile yer değiştirdiği bir stres atmosferi yaratabilir.
Bir Lider Yönlendirir
Ancak, ekip üyelerini ilham veren başka tür liderler de vardır. Her gün onlarla yürüyerek, mükemmel sonuçlar için işlerin nasıl yapılması gerektiğini gösterir, görüşlerine değer verir ve ihtiyaçlarını dikkate alırlar. Bu ayrıca, herkesin katkıda bulunmanın önemli olduğunu hissettiği olumlu bir durum yaratmaya yardımcı olan bir ilişki kurar.
Öğrenebileceğimiz Dersler
Liderler empatiyi vurgular; başkalarının bakış açılarını dinleyerek, ekip üyeleri arasında kişisel gelişimi teşvik eden geri bildirimleri teşvik ederler. Bu yalnızca morali artırmakla kalmaz, aynı zamanda verimliliği ve sadakati de artırır.
Liderler, astlarına ne yapacaklarını sadece söylemekle kalmaz; aynı zamanda neden belirli şekillerde hareket etmeleri gerektiğini gösterirler. Bu nedenle liderler, sadece talimatlar veya reçeteler sunmakla kalmamalı, aynı zamanda çalışanların faaliyetlerine uyum sağladığı vizyonlar sunmalıdır. Bu, onları organizasyonun ayrılmaz bir parçası gibi hissettirir, böylece iş tatminini besler ve verimliliği artırır.
İş birliği anahtardır. Liderler, ekipleriyle iş birliği yapar, her üyenin fikirlerini dinler. Böyle bir ruh olduğunda, daha iyi çözümler ve daha güçlü bir takım ruhu için daha fazla şans vardır.
Bir lider güven inşa eder, risk almanın ve hata yapmanın güvenli bir ortamını yaratır. Bu, korkuyu performansı artırmak için bir araç olarak kullanabilecek patronlarla zıtlık oluşturur ve yaratıcılık bastırıldığı için yüksek devamsızlık oranlarına yol açar.
Patronunuzu sürekli olarak “Bunu yap! Şunu yap! Bu hala neden yapılmadı?” diye bağıran bir er eğitimcisi olarak düşünün. Ama liderinizi, “Bunu birlikte çözelim. Başarılı olman için ne yapabilirim?” gibi şeyler söyleyen deneyimli bir koç veya mentor olarak düşündüğünüzde. Bir yandan, ilk senaryo kısa vadede görevlerin tamamlanmasına yol açabilir; ancak, uzun vadeli başarı ve memnuniyete katkıda bulunmaz, ikinci seçenek gibi.
Sonuç
Theodore Roosevelt’ün sözleriyle, bir lider ile bir patron arasındaki fark önemli ve güçlüdür. Liderler örnek olarak liderlik eder; çalışanlarını yanlarında çalışarak ilham verirken, patronlar genellikle otokratik bir şekilde insanları yönlendirir. Bu alıntıyı kariyerimizi yönlendirmek veya kendimiz liderlik yaparken, insanları yalnızca iş amaçları için sömürmek yerine insani temellere dayanan daha etkili personel politikaları geliştirmek için kullanabiliriz.
“Liderlik mi yapıyorsun yoksa yönlendiriyor musun?” diye sorun kendinize, bir otorite pozisyonunda bulunduğunuzda ve empati kurmanın sizi sadece bir patron değil, aynı zamanda gerçek bir lider haline getirdiğini unutmayın.