Imagjinoni një botë në të cilën Neandertalasit mbijetuan në vend që të zhduken rreth 40,000 vjet më parë—dhe që ata ende jetonin përkrah njerëzve sot. Si do të dukej shoqëria jonë? Kush do të ishte raca dominuese? A do të kishte harmoni apo konflikt mes këtyre dy homininëve? Çfarë mund të kishte ndodhur.
Trashëgimia Neandertale
Homo neanderthalensis ishin të afërmit tanë më të ngushtë evolucionarë. Ata kishin jetuar në Evropë dhe në disa pjesë të Azisë për qindra mijëra vjet para se të zhduken. Këta homininë ishin gjuetarë të aftë që bënin mjete dhe kishin shoqëri komplekse. Njerëzit modernë (Homo sapiens), që u shfaqën në Afrikë, u shpërndanë në të gjithë botën dhe përfundimisht ose i dëbuan ose i absorbuan popullatat me të cilat erdhën në kontakt. Por çfarë nëse Neandertalasit nuk do të ishin zhdukur?
Koegzistenca dhe struktura sociale
Po të dyja speciet ende ekzistonin, secila do të duhej të përshtatej me praninë e tjetrës. Me ndërtimin e tyre të fortë dhe përshtatjet për motin e ftohtë, Neandertalasit mund të kishin vazhduar të dominonin në latitudat më të larta dhe në regionet malore. Ndërkohë, njerëzit modernë mund të lulëzonin në mjedise të tjera falë versatilitetit të tyre më të madh.
Integrimi social
Ka pasur gjithashtu struktura komplekse shoqërore që përfshinin të dy grupet. Neandertalasit dhe njerëzit modernë mund të kishin mbajtur fillimisht një ndarje të madhe për shkak të distancës gjeografike, por pa dyshim do të ishin përzier me kalimin e kohës. Ndërzgjidhja mes tyre mund të kishte çuar madje në përzierje fizike që rezultonin në individë hibridë me kapacitete kognitive unike.
Shpërndarja e punës
Ndoshta për shkak të forcës së tyre, fuqia fizike dhe qëndrueshmëria e Neandertalasve mund t'i kishin lejuar ata të ishin të suksesshëm në punë që kërkonin fizikisht, si ndërtimi, minierat apo forma të tjera të industrisë së rëndë. Ndërsa krijimtaria e njerëzve modernë ishte e njohur, për shembull në shkencë, këto role nuk do të ishin ndarë strikt sipas linjave të specieve, por do të varen nga aftësitë individuale.
Inteligjenca dhe aftësitë kognitive
Determinuar inteligjencën midis specieve të ndryshme është sfiduese. Në këtë rast, situata është akoma më e komplikuar pasi të dy grupet janë homininë me trutë e mëdhenj që tregojnë disa potencial për inteligjencë, por mbetet e paqartë se sa të ngjashme ose të ndryshme ishin këto aftësi në praktikë. Neandertalasit bënë mjete, kontrolluan zjarrin dhe ndoshta kishin mendim simbolik siç sugjerohet nga arti në shpella dhe praktikat e varrimit.
Mësimi dhe inovacioni
Në një botë të tillë, ku të dy speciet ekzistonin përkrah njëra-tjetrës, secili do të kishte përfituar nga mësimi nga tjetri. Njohuritë praktike të Neandertalëve për mjedisin e tyre mund të kombinoheshin me aftësitë inovative të zgjidhjes së problemeve të njerëzve modernë për të krijuar mënyra të reja për të bërë gjërat. Ky ndarje mund të ketë çuar në përparime të shpejta në fusha të ndryshme, duke filluar nga medicina deri te teknologjia.
Dominimi dhe dinamika e pushtetit
Është e vështirë të parashikohet se cili specie mund të kishte qenë dominues, pasi mund të kishte shumë qendra dominimi në varësi të rajonit ose kontekstit. Për shembull, Neandertalët mund të kishin avantazhe fizike ndaj njerëzve modernë në mjedise të ashpra, ndërsa këta të fundit mund të ishin më të ndikueshëm për shkak të përshtatshmërisë dhe mendimit krijues në ambiente të buta ose të larmishme. Në fund, kjo mund të mos varet aq shumë nga anëtarësia në një specie, ndonëse kjo do të luajë një rol në aftësitë ose kontributet individuale ndaj shoqërisë.
Zgjidhja e konflikteve
Për të parandaluar luftën, të dy speciet do të duhej të zhvillonin sisteme të forta qeverisjeje dhe zgjidhjeje të konflikteve. Ata mund të siguronin vendime të drejta përmes këshillave të përziera ose organeve të tjera qeverisëse që përfshinin përfaqësues nga të dy speciet. Kuptimi mund të ndërtohej përmes programeve të shkëmbimit kulturor, institucioneve edukative të përbashkëta dhe nismave bashkëpunuese.
Peizazhi kulturor
Një botë me Neandertalë do të ishte kaq e pasur, e gjallë dhe e larmishme në kulturë. Arti, muzika, literatura dhe traditat e të dy specieve do të përziheshin në një tapiseri të bukur të shprehjes njerëzore.
Kontributet kulturore
Neandertalët do të sillnin perspektivën e tyre unike në art dhe shkencë ndërsa njerëzit modernë do të ndanin të tyren. Do të ketë festivale që festojnë trashëgiminë e të dy specieve; muze që shfaqin historinë tonë të përbashkët si dhe projekte artistike të përbashkëta ndër shumë të tjerë.
Gjuha dhe komunikimi
Të dy gjuhët mund të bashkohen, duke çuar në një diversitet më të pasur gjuhësor se sa është përjetuar ndonjëherë në tokë deri tani; kjo mund të ndodhë përmes ndërzgjidhjes ose thjesht duke mësuar gjuhët e njëri-tjetrit me kalimin e kohës, gjë që do të çonte në një komunikim më të mirë midis dy grupeve të njerëzve që kanë nevojë më shumë sot, kur keqkuptimet janë të zakonshme për shkak të mungesës së mjeteve të duhura përmes të cilave mund të kuptojmë njëri-tjetrin lehtësisht, pasi asnjë nga ne nuk është i gatshëm mjaftueshëm dhe gjithashtu i aftë për të përmbushur këto kërkesa nëse ndonjëherë bëhen ndaj tyre, ku ndodhet një mundësi për ndërtimin e paqes jo vetëm midis këtyre komuniteteve, por edhe globalisht.
Një harmoni hipotetike
Edhe pse kjo situatë është krejtësisht hipotetike, ajo thekson rëndësinë e diversitetit dhe bashkëpunimit. Dominimi mund të varet nga situatat në vend që të jetë i bazuar në speciet, prandaj vlera duhet t'i jepet punës së përbashkët në vend që të garohet kundër njëri-tjetrit, ku bashkëjetesa neandertal-njeri bëhet një mundësi për mësim mutuar, duke shfrytëzuar forcat që rrisin qëndrueshmërinë brenda shoqërive, të cilat janë më të prirura të karakterizohen nga dominimi në nivele individuale përballë grupeve të ndryshme ose individëve brenda të njëjtës komunitet që i vendosin veten si fitues, ndërsa të tjerët humbasin, duke promovuar kështu bashkëjetesën paqësore jo vetëm midis atyre që jetojnë përkrah njëri-tjetrit, por edhe përtej kufijve kudo që njerëzit takohen, veçanërisht njerëz nga kultura të ndryshme që nuk e kuptojnë mënyrat e njëri-tjetrit për shkak të mungesës së një kuptimi të përbashkët.